ندیدم هر چه گشتم، کوچه کوچه، ردّ پایت را           چه میشد؟ کاش میشد! بشنوم من هم صدایت را
قـتیل قـبـله! دردت را بلا گردان دیـریـنم           چه می شد؟ کاش می شد! تا سپر باشم بلایت را

ندیدم، با تمام چشم گشتم، چـشم هایم کور           تمام عمر هم هرگز نخواهم دید، جایت را
تو را روشن نخواهم دید میدانم ولی یک شب           بیا در خواب من، شاید ببینم خیمه هایت را
دعا کن پردۀ گوشم بلرزد یک صدا ناگاه           خجالت می کشم، نشنیده ام بانگ رسایت را
دعا کن قسمتم باشد، تماشایت شبی در خواب           دعا تو، استجابت تو، اجابت کن دعایت را
رقیّه؟ خیمۀ آتش؟ سکینه؟ قاسم مجروح؟           بگریم وارث عصمت! کدامین ماجرایت را؟
خدا در سوگ تو خورشید را ناگاه پنهان کرد           کیَم من؟ تا بگیرم،ای خدا را خون! عزایت را
زبانم را به مدحت باز کردی، لطف کردی، آه            ندیـدم، کاش می شد! تا ببـینم کربـلایت را